Seymenlik , Oğuz Türklerinde kervanların bir yerden bir yere giderken dışarıdan gelecek saldırılara karşı korunması amacıyla kurulmuş bir kardeşlik örgütlenmesidir. Bin yıllardır devam eden bu gelenek Ankara’da yaşatılmaya devam edildiği için günümüzde Ankara Seymenleri olarak da adlandırılır.
Seymenlik ya da Seymenler, Anadolu’daki efelik, yarenlik ve zeybeklik gibi kültürel öğeler ile benzerlik taşıyor gibi görünse de ilk ortaya çıktığı günden yana bu organizasyonlardan daha farklı bir yapısı vardır. Oğuz Türklerinde kervanları ve obaları koruma görevi üstlenen ve bu kervanların en ön safında yer alan Seymenler, Türklerin Anadolu’ya yerleşmesiyle birlikte şehir düzenini veya köy intizamını koruma görevi üstlenmişlerdir.
Kökleri 6. Yüzyıla kadar dayanan Seymenler; Oğuz Türklerinin yaşadığı milli felaket günlerinde kurdukları Seymen Alaylarıyla beyliğin ya da devletin yıkılışında, yeni beyliği veya devleti kurmak ve yeni lideri seçme konusunda etkin rol oynamışlardır.
Seymenlik geleneğinin köklü tarihinde kurulan en son ve en büyük Seymen Alayı, Temsil Heyeti’nin başkanı sıfatıyla Ankara’ya gelen Mustafa Kemal Paşa’yı 27 Aralık 1919’da Dikmen sırtlarında karşılayan Seymen Alayıdır.
“27 Aralık günü Mustafa Kemal ve arkadaşları, yola dökülüyor. Haberleri yok; Ankara’nın köylerinden, nahiyelerinden, ilçelerinden Ankaralılar, Dikmen sırtlarına akıyor. Başta kıyafetini kuşanmış 3 bin atlı ve 700 yaya seymen, 20 binlik Ankara’da, 80 bin kişi, kilometrelerce yolun iki yanında bekleşiyor. Mustafa Kemal, öğleden sonra saat 3 gibi Ankara’ya giriyor, göründükçe coşku dalgası kabarıyor, Dikmen’den Ankara’ya doğru yayılıyor.
Seymen Alayı
O güne kadar hiç görmediği Ankara’da karşılaştığı coşku ve kalabalık karşısında şaşıran Mustafa Kemal, arabayı durduruyor ve halkın arasına karışıyor. Etrafını saran binlerce seymene dönerek “Merhaba Efeler! Niye zahmet ettiniz, neden geldiniz?” diye soruyor. Binlerce seymenin “Seni görmeye, bu vatan uğruna ölmeye geldik!” cevabı yankılanıyor Dikmen vadisinde. Mustafa Kemal devam ediyor “Fikrinizde sabit misiniz?” Aynı kalabalık, gür sesiyle fikrini mühürlüyor: “Andolsun!” Bu an da bir milletin kötü talihin döndüğü anlardandır.”